به پایگاه اطلاع رسانی طبيب خراسان | اولين سامانه جامع اطلاع رساني مكاتب طبی كل نگر ايران خوش آمدید.

یا به عنوان مثال بعضی از اقسام این نوشیدنیها به اصطلاح سبک هستند و اثر چندانی هم ندارند .
حال می خواهم بدانم صرف نظر از حکم شرع مصرف مشروبات الکلی ازهر نوع در علم پزشکی چه جایگاهی دارد؟
با تشکر
پاسخ : با تشکرازمشاوره : دوست گرامی انسان بخاط تفاوت ماهوی و وجودی با بقیه حیوانات زندگی متفاوتی هم دارد ، انسان وجودش دارای طیفی از روح و روان و ذهن و جسم است، و هر مکتب درمانی با توجه به شناختش از این ابعاد وجودی دارای برد درمان متفاوتی هم میشود.

طب کلاسیک:
طب کلاسیک حد شناختش از انسان با نگاه علمی تعریف میشود ، و هرچه محسوس و مشهود بوده و سنجش پذیر باشد را مورد مطالعه قرار میدهد ، و اجزاء غیر محسوس و غیر مشهود را بعضا قبول ندارد مثل روح و در مابقی اجزاء هم نگاه ضعیفی دارد، در این مکتب درمانی آدمی هویتی صرفا زیستی ، روانی و اجتماعی (BIOPSYCHISOCIAL) دارد .
چون همه معلومات تجربی بوده و با گذشت زمان و افزایش تجربیات این معلومات هم تغییر میکنند ، پس دانش پزشکی یک دانش نسبی بوده و نظراتش شامل همه اجزاء وجودی انسان هم نمی شود ، بیشتر برنامه ها و مطالعات و دستورات معطوف به جسم است و بر طرف شدن شکایات جسمی مد نظر است.

طب های کل نگر:
طب های کل نگر مثل هومیو پاتی و طب چینی و طب سنتی علاوه بر دانش تجربی از یک نگاه فلسفی نیز در شناخت خود از انسان برخوردارند و نگاه عمیق تری به ابعاد وجودی انسان دارند و برنامه های درمانی شان هم اثر بخش تر است ، خیلی از بیماریهای که طب کلاسیک قادر به درمانش نیست با همین روشها درمان پذیر شده ، اما باز هم چون این دانشها هم به همه ابعاد وجودی انسان احاطه ندارند برنامه های درمانی شان هم شامل همه نیازهای ابعاد وجودی انسان نمی شود.

طب اسلامی :
طبی که ارتباط دقیق جامع مادیات و معنویت موجود و تبلور یافته در جسم را تعریف می کند, طب اسلامی نامیده می شود ، با توجه به اینکه طب اسلامی شامل دستورات خالق هستی و پیامبر مکرم و اهل بیت اطهر و قانونمندیهای موجوددر طبیعت و تجربیات دانشمندان مسلمان میشود ، دانشش و دستوراتش کامل بوده و همه ابعاد وجودی (روحی ، زیستی ، روانی و اجتماعی {SPRITOBIOPSYCHISOCIAL}) انسان را در بر میگیرد.
بنابر این ما مسلمانان دستورات دین را نه تنها به علت اعتقادی بلکه به دلیل کامل و دقیق و منطبق بودن با نیازهای ابعاد وجودی مان قبول کرده و به آنها عمل میکنیم.

مشروبات الکلی سکر آور هستند ، و مسکرات امکان دارد خواص درمانی داشته باشند اما شفا ء نمی دهند ، میدانید که طبق گفته معصومین شفاء در حرام نیست و چون مسکرات در دین ما جزو نجاسات محسوب میشوند ، اگر این مواد خواص درمانی هم داشته باشند به دلیل ضایع کردن عقل و سلب اختیار از انسان ، دین مبین اسلام مصرفشان را تحریم کرده .
مشروبات الکلی امکان دارد خواصی برای درمان بعضی بیماریهای جسمی داشته باشند اما برای مابقی ابعاد وجودی مضر هستند و طبیب و طب واقعی و مطلع بدنبال شفا و درمان اساسی بیمار است از برطرف کردن علائم بیماری و یا اضافه کردن عوارض درمانی بدنبال درمان غلط پرهیز میکند.
در جوامع طبی پزشکان با توجه به داشتن دانش پزشک در سطوح مختلف با توجه به ابعاد وجودی روح و روان و ذهن و جسم اقدام به ارئه دستورات پزشکی میکنند و اگر پزشکی در برنامه درمانی خود از توصیه مشروبات استفاده نمود نشان از کم اطلاعی وی از نیاز حقیقی بیمار است.

-جایگزین شراب مسکر
اما نوشیدنیهای وجود دارد، دارد مثل شراب رضوی (شراب زبیب ، شراب حلال) که به بیان حکیم عقیلی در کتاب قرابادین کبیر منقول از رساله ذهبیه امام رضا(ع) ارائه شده است.

خواص دارو
نافع و پیشگیری کننده از بروز اوجاع(دردها) بارده (سرد) مزمنه مانند نقرس و مفاصل و ریاح(بادها) و غیر آن از اوجاع عصب و دماغ و معده ، و بعض اوجاع کبد و طحال و امعاو احشاء و زیادتی بلغم و رطوبات.

اجزای دارو و شیوه ساخت دارو
فرموده اند بگیر از زبیب (مویز)منقی ده رطل(90 مثقال معادل 409 گرم) و بشوی . و بخیسان در آب صافی آن مقدار که بر روی آن آید چهار انگشت. و در زمستان سه روز و در تابستان یک روز و یک شب نگاه دار.پس در دیگ پاکیزه کن . وباید که آب که در آن ریزی آب باران باشد اگر میسر بود، و الا آب شیرین که سر چشمه آن از جانب شمال باشد . و آن آب براق سفید باشد. و چنین آبی، قابل سرعت قبول گرمی و سردی است و این دلالت میکند بر خفت آب. و طبخ ده تا زبیب بخیسد و پخته و منضج(قوام) شود. پس بمال و صاف نما آب آن را و سرد کن.پس ثانیا در دیگ بریز و بگیر مقدار آن را به خوبی و به همان مقدار از هیزم که آن را طبخ دادی طبخ نما به آتش ملایم تا آن که دو ثلث آن برود و یک ثلث بماند.
پس بگیر از عسل نحل مصفی یک رطل ، و بریز برآن .و اندازه زیادتی آن را در دیگ بگیر و در خاطره نگاه دار. و بگیر پارچه صفیقی و در آن زنجبیل و زعفران (از هر یک ،یک درم=3/18 گرم) و قرنفل و دارچینی و سنبل الطیب و سنبل رومی و مصطکی و تخم کاسنی (از هر یک ، نیم درم) جدا جدانیم کوفته ، در آن پارچه انداز و سر آن را محکم ببند و در آن دیگ انداز و به آتش ملایم طبخ ده و پارچه را از پشت کفچه بمال متصل ، تا آن که قوای ادویه بالتمام در آن باز داده شود و مقدار عسل برود و ثلث مقدار زبیب مطبوخ بماند.
پس بردار از آتش ، سرد کرده ، کیسه ادویه را باز خوب بمال تا بقیه قوت آن برآید و دور کن. و شراب را در ظرفی محفوظ مدت سه ماه نگهدار تا آن که اجزای دوا متداخل یکدیگر گردند و امتزاج یابند. پس آن هنگام استعمال کن.
از عبارت کلام جناب معصوم - صلی الله و آله - مستفاد می گردد که خرقه ادویه(کیسه دواهای فوق) را مقارن انداختن عسل در مطبوخ صافی زبیب یا اندک زمانی بعداز آن باید انداخت .

زمان و مقدار مصرف
و باید که مقدار آنچه آشامیده می شود از آن یک اوقیه(34/1 گرم) یا دو اوقیه آب خالص باشد (و در نسخه دیگر ، مقدار شربت آن ده مثقال با چهل مثقال آب حل کرده است).پس هرگاه خوردی مقداری را که وصف نمودیم برای تو از طعام ، پس بیاشام از این سه قدح بعد از طعام.

ملاحظات مصرف
اگر بعد از آشامیدن آن ، خواهش آب به هم رسانی خواهش صادق (تشنگی حقیقی)، پس باید که بیاشامی نصف مقدار آنچه را اول آشامیده بودب. پس به درستی که این طریق اصلح آن است برای حفظ بدن مومن ، و زیاده کننده است برای قوت مجامعت آن و اشد است برای ضبط و حفظ آن.