بازديدكننده عزيز شما مي توانيد در اين خبر منابع و ماخذ مربوط به گياهان دارويي را كه بر حسب موضوع براي شما
دسته بندي شده است را مورد مطالعه و بررسي قرار دهيد .
اين منابع شامل :
منابع فارسي
الف ـ منابع سنتي
1. بيروني، ابوريحان: صيدنه، به تصحيح و مقدمه عباس زرياب. انتشارات مركز نشر دانشگاهي، تهران 1370.
2. سينا، ابوعلي، القانون في طب، رم 1653.
3. سينا، ابوعلي قانون درطب، ترجمه عبدالرحمن شرفكندي، جلد 1 تا 5، انتشارات دانشگاه تهران 1357-1361.
4. جرجاني، سيد اسماعيل: ذخيره خوارزمشاهي، به كوشش سعيدي سيرجاني، انتشارات بنياد فرهنگ ايران 1355.
5. رازي، محمد زكريا: الحاوي فيالطب، حيدرآباد دكن، مطبعه دائره المعارف المعثمانيه، 1347.
6. هروي، قاسم بن يوسف ابونصري: ارشاد الزراعه، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1346.
7. هروي، موفقالدين ابومنصورعلي: الابنيه عن حقائق الادويه، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1346.
8- عطار، زينالدين، اختيارات بديعي: تصحيح و تحشيه محمدتقي مير. انتشارات شركت دارويي پخش رازي، تهران 1371.
9. عقيلي، محمدحسين: قرابادين كبير، انتشارات كتابفروشي محمودي، تهران 1342.
10. مؤمن حسيني، محمد: تحفهالمؤمنين، انتشارات كتابفروشي مصطفوي، تهران 1345.
ب ـ منابع معاصر
1. افقهي، جمالالدين و فريدون بختآور: مفردات پزشكي، جلد دوم، انتشارات دانشگاه تبريز (بدون تاريخ).
2. بهزاد، محمود: گياه شناسي، ترجمه، انتشارات انجمن ملي حفاظت منابع طبيعي و محيط انساني، تهران 1355.
3. ثابتي، حبيبالله: درختان و درختچههاي ايران، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1344.
4. جوانشير، كريم: اكاليپتوس، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1351.
5. زرگري، علي: گياهان داروئي، انتشارات دانشگاه تهران، 3 جلد، تهران 1352-1345.
6. صمصام شريعت، هادي، فريبرز معطر: فارماكوگنوزي (مفردات پزشكي)، 3 جلد.
7. صمصام شريعت، هادي، فريبرز معطر: گياهان داروئي سمي.
8. فاضل، جواد: طب و بهداشت در اسلام، انتشارات كتابفروشي اديبه، تهران 1340.
9. گونيلي، ابوالحسن: فرهنگ اصطلاحات كشاورزي، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1347.
10. مجتبائي، محسن و مهدي سمسار: كليات مفردات پزشكي، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1347.
11. مفيدي، علي: گياهان خارجي، ترجمه، انتشارات انجمن ملي حفاظت منابع طبيعي و انساني، تهران 1356.
12. نامدار، مهدي و محسن مجتبائي، مفردات پزشكي، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1347.
13. نامدار، مهدي، محسن مجتبائي و مهدي سمسار: دولپههاي داروئي جداگلبرگ، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1347.
14. نامدار، مهدي، محسن مجتبائي و مهدي سمسار: دولپههاي داروئي پيوسته گلبرگ، انتشارات دانشگاه تهران، تهران 1346.
15. هدايت، صادق: فوائد گياهخواري، انتشارات اميركبير، تهران 1342.
16. امين، غ: گياهان سنتي ايران، مؤسسه پژوهشهاي گياهان داروئي ايران، دانشگاه علوم پزشكي تهران، دانشكده داروسازي، خرداد ماه 1370.
17. رجحان، م: دارو و درمان گياهي، سازمان آموزش و انتشارات علوي، بهار 1374.
ج ـ منابع انگليسي
1. Trease G.E., Evance W.C.: Pharmacognosy: 13th ed. Bailiare Tindal London, (1989).
2. Tyler V.E., Brady L.R., Robbers J.E.: Pharmacognosy 9th ed., Lea and fabiger Philadelphia (1988).
3. Duke J.A: CRC Hadn book of Medicinal plants. CRC press, inc Boca raton, Florida (1989).
4. Wallis T.E.: Text book of pharmacongosy 5th ed (1987).
5. Lauren J.: Herbal Medicine, The Herb Society/Rider London Melbourne sydney Auckland Johannesburg (1979).
6. Mrs. M. Grieve,: A Modern Herbal, Edited and introduced by MRSC.F.Leyel, Made and Printed in Great Britain by Hazelf Watson and Viney Limitad (1980).
7. Fawzy K: Medicinal plants in Libya, Arab Encycolpedia House, First print Run (1985).
8. Fischer, G.: Heikrauter und Arzneipflanzen, Haug Verlay, Heidelberg (1994).
9. List, F.: Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis, Springer Verlag, Berlin, Vol. 1-8 (1978).
10. Hertwig, H.: Dasgrosse Buch der Heilpflanzen. Knauer Verlag, Munchen (1966).
11. Gurtner, M.: Gesund durch heikrauter. Gondrom Verlag, Bayreuth (1988).
12. Saidm, H.M.: Medicine in