التهاب يا آماس عبارتست از پاسخ بافتها به يك آُيب يا تحريك ، التهاب يك مكانيسم حياتي و محافظتي است. انسانها توانايي كنترل آسيب و التيام نقايص را مرهوم آماس هستند . بدون وجود آماس عفونتها كنترل نمي شوند و جراحات هرگز التيام نمي يابند و اعضاي آسيب ديده ممكن است هميشه بصورت زخمهاي چركي باقي بمانند.
التهاب بر دو نوع است :
1- حاد 2- مزمن
التهاب مزمن طي چند ساعت پس از عفوني شدن يا آسيب بافتي ايجاد مي شود . در حجامت كه ايجاد يك آسيب موضعي مي كند ، ابتدا علائم التهاب ايجاد مي شود كه شامل : گرمي ، قرمزي ، تورم ، درد و از بين رفتن فونكسيون قسمت درگير است . بلافاصله پس از بادكش حجامت ، آرتريولهاي منطقه حجامت منقبش مي شوند و پس از مدت كوتاهي گشاد مي شوند . در نتيجه جريان خون تا چند ساعت در ناحيه افزايش مي يابد .
در اين حال نفوذ پذيري عروق افزايش يافته و پلاسما وارد بافتها شده ايجاد ادم و تورم مي كند.
در جريان التهاب ابتدا نوتروفيلها و ائوزينوفيلها به جدار عروق ناحيه مي چسبند ، سپس از طريق دياپدز وارد بافت ملتهب مي شوند ، پس از آن منوسيتها وارد مي شوند . در جريان التهاب ابتدا از بافتهاي آسيب ديده فاكتورهاي وازواكتيو آزاد مي شود بعد از چند ساعت نفوذ پذيري عروق افزايش مي يابد و در اين زمان لكوسيتها به بافت ملتهب مهاجرت مي كنند.
در 6 تا 24 ساعت اول نوتروفيلها بر ساير سلولها غلبه دارند ولي 24 تا 48 ساعت بعد منوسيتها جايگزين مي شوند.
همزمان با خروج مايع از عروق به داخل بافتها سه دسته از واكنش ها فعال مي شوند . فعال مي شوند . فعال شدن سيستم انعقادي ، فيبر ينوليتيك و كمپلمان