می توان گفت در فرهنگ شرق و به ویژه ایران زمین تمام شئون زندگی، از جمله آداب خوردن و آشامیدن، آداب خواب و بیداری، روش های حفظ سلامتی و درمان بیماری ها، انتخاب شغل و پیشه، آداب و رسوم جشن ها و میهمانی ها و غیره بر پایه های حکمت استوار بوده است و در بسیاری موارد این طبیبان و حکیمان بوده اند که روش های صحیح زندگی را تبیین کرده و آن را نهادینه می کردند به طوریکه طی صدها سال با ذهن و روح مردم آمیخته می شد اما متاسفانه در حدود 100 سال اخیر بسیاری از این باورها و اصول به فرض بیهوده و خرافه بودن کنار گذاشته شد.
از جمله مواردی که این امر به خوبی خود را نشان می دهد معماری و ساخت و ساز بناهای مختلف شهر و روستا بوده است و یکی از مهمترین معماری های اصولی و متاسفانه فراموش شده این فرهنگ «حمام» ها می باشند که کاملا بر اساس اصول طبی و نیاز بدن انسان طراحی و ساخته می شد.